Bende mi Sezar : Aralık 2013

Fazla anlamlı bir yazı olmayacağını bildiğim için şimdiden özür dilerim.
Herkesin hayatına birileri giriyor,birileri çıkıyor. Sonra olaylar yaşanıyor,bitiyor,yitiyor,gidiyor. Ben bu sırada gözlere takılıyorum.Bir insanın içini görmek ne demek bilir misin? Gözlerinden içini görmek ve işte şimdi bitti diyebilmek?Arkanı dönüp gidersin. Gidersin ama o gözleri de yıllarca peşinde getirirsin. Sonra büyürsün,duyguların hareketlerin değişir.O ne yapsa hatta üstüne üstlük 3konuşmadan 2sinde üzülsen bile salaksın ya hep tamam dersin.O kadar insanın konuşmalarını evet tamam diyerek dinledim. Bilir misin O lanet duyguyu? O lanet haftayı? Bir insan birinden ne kadar nefret eder diye düşünürsen sizlere bunu anlatmama imkan yok. Belki de yakınlık derecesine göre değişiyordu farkında değildim. Ama ne kadar çok değer verirsen o kadar çok nefret ediyorsun. Sevgi göreceli bir kavramken nefret öyle değildi bana göre. Hala da değil. Eşit nefret edersin hep. Aynı sıklıkla aynı oranda. Unutmazsın çünkü. Yapılanı,yaptığını hiçbir zaman unutmazsın. Unuttum derken bile nefret edersin.
Bazen bir şey hissedersin ama onu kelimeye dökemezsin ya öylesin işte. Ne kadar sen ve senin düşüncelerin olmuşum. Yazık olmuş,ahmaklık olmuş. Sen bunlara değer miydin? Peki sen neyin farkındasın sevgili kuul ? Çok mu yakışıklısın,güzelsin? Çok mu kültürlüsün? Nesin sen? Ne zaman bu kadar tanınmaz oldun? Ne zamandan beri seni insanlara karşı savunur oldum? Ne zamandan beri çığlık atar oldum? Karşındakinin suratına baktığından tüm saçma sapan yaşanan olayları görmeyi nereden bilebilirsin? İster nefret kusuyorsun de istersen başka bir şey. Kim olduğun,ne olduğun inan önemli değil. ya da sen sevmek ne demek bilecek misin? Hayatında hiç saf sevebilecek misin? Nefret,sinir,öfke doluyuz. Bizler tartıştığımızda karşımızdakinin canını nasıl yaksak ile doluyuz. Hep mutlu olmanı isterdim önceden. Sonra sonra fark ettim ki beni fark etmediğin kadar mutsuz ediyorsun ve ben hala seni düşünüyorum. Özür dilerim ama bana yaşattıklarının aynısını umarım sende yaşarsın. Pişmanlığın en büyüğünü yaşarsın ve anlarsın. Okurken neydi bu şimdi diyebilirsiniz. Bu kelimeler herkes. Sensin,o,bu,şu. Hepinizsiniz. Hepinizin sesi,çığlığı. Denize atılmamış bir mektup,söylenmemiş kelimeler,tutulmamış sözler. Nefret kötü,çok kötü. Keşke saf yaşayabilseydik. Keşke bu kadar kirli duygulara bulaşmadan çekip gidebilseydik.Tekrar özür diliyorum bu kadar yüksek sesle konuştuğum için. Ama şimdi bitti arkadaşlar. Bitti çünkü ne söylenecek söz ne de çığlık atılacak insan kaldı. Rahatladım.İşte tüm bu nedenler yüzünden NO WOMAN NO CRY.Şimdiye kadar senin için neler yaptığımı,ne savaşlar verip kendi benliğimi geriye attığımı anlayabilirsin çünkü bizden bir şey olacağı yok.Ben artık "Uzanıp kendi yanaklarımdan öpüyorum"

Bir hüzünlü veda bu. En fenası da tanımadığın aslında tanıyor gibi hissettiğin insanlara uzaktan veda etmek. gerçek bir veda mı onu bile bilememek?.. Benim için anlamı çok başka olan filmdi. taa derinlerimde bir sürü hayal kurduğum ve bıkmadan, usanmadan izlediğim o film. Mesela ilerde kim bilir bi 10 yıl sonra koltuğumda uzanmış kocaman gülümsemeyle izleyecektim bu seriyi ben. 2 kocaman kase patlamış mısır, belki bir iki bira, yumuşacık yastıklar ve çooook uzun dakikalar. Belki yanımda 'sevdicek' olan insan. Şimdi görmek dahi acı veiyor.

Fast & Furious... PAUL WALKER... Yazabilecek ne var bilmiyorum.