Efsaneler nasıl biter sizce? Mutlu sonla mı? Hüzünlü mü? Yoksa acaba hiç bitmez mi? Efsane olmak sonsuz olmak mı demekti? Sahi efsanelik evrensel miydi?
Kimimize göre sevgi,film,grup,dostluk,kitap ve aklıma gelmeyecek bir sürü şey.
Hep duyarız ya bir yerler de "abi çok efsaneydi beeee" diye. Heh o efsaneler aslında fark etmemişiz ama somutlaşmış ve yanımızda yerini almış. Benim de efsanelerim oldu. Ama yakın bir zaman da öyle bir tanesini kaybettim ki yaranın üstüne kaşımak gibi, en sevdiğin şeyi başkasında görmek gibi. Gökyüzünün silinip gitmesi en kötüsü de asla en efsane olmadığınızı fark etmeniz gibi. İnsanlar değişeme uğrar farklılaşır. Ama eğer böyle büyüyeceksek ben büyümek istemiyorum. Ben değişmekte istemiyorum. Ben hüzün istemiyorum. İnsanlar da,bende ne kadar değiştim demek istemiyorum. Söylediğim iki cümle için bile yıllarca vicdan azabı çekebilirken insanların iki sözüyle her şeyi yok edip yıkmasından nefret ediyorum. Bunlar hep başına gelecek diyor olabilirsiniz içinizden,biliyorum. Tüm bunları düşünürken bir bakmışım çabaların hiçbirini görmüyorum. Olabildiğince uzaklaşmışım. Olabildiğince kaçmışım tanımak istememişim. Görmek istemiyorum. Gerektiği zaman bir türlü olmuyor. Seneler sonra mı gelir dersiniz? Günler,aylar?
-Özlem
