Yalnızlık tek başına kalmak değil,tek başına kalmaktan kaçmaya çalışmaktır. Bunun için ne kadar uğraşırsan durumun o kadar acıklı hale gelir. Geceyi uzatmak,son bir sigara yakmak,bir kadeh daha içmek,ayak sürümek,bin deren su getirmek...
Butün bunlar,kapının arkasına gizlenmiş sen bekleyen tekilliğinle karşılaşmanı geciktirmekten ve çaresizliğini artırmaktan başka bir işe yaramaz. Durumu sükunetle kabullendiğin ve onunla savaşmaktan vazgeçtiğinde ise aniden daha az yalnız biri haline gelirsin.Bu konuda bilinmesi gerekenler fazla değildir. Yalnızlıkta ''çat kapı'' yoktur ve yalnız biri kimsenin hayatının doğal uzantısı olmadığından biriyle buluşmak için daima randevulaşmak zorundadır. Kimsenin hayatını tamamlazma ve bunun karşılığı olarak da kimse onun hayatını bütünlemez. Kimileri böyle olmasını tercih ettikleri için,kimileri de kimse onları tercih etmediği için yalnızdır. Yalnız biri sadece bir aksesuardır. Süslü bir toka,zarif bir kolye,boktan bir kemer ya da çift güzel küpe...
O kadar. Yoklukları üzüntü verici olsa da kimseyi öldürmez.
Hande ALTAYLI
*Hande altaylının okuduğum 2. kitabı. Yine çok güzel anlatılmış,betimlenmiş ve yeterince sürükleyici bir roman olmuş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder