Hayatımızdaki bazı insanların çoğunun vadesi önce,sonra,uzun ya da kısa zaman içinde doluyor. Bizler de normal olanı yapıp onları hayatımızdan çıkartıyoruz.Çıkartıyoruz ki yaptığımız hataları tekrar yapmayalım,tekrar üzülmeyelim,tekrar sinirlenip,kırılmayalım. Bu temizliği yapmasına yapıyoruz da her şey keşke tüm bu olanla bitse. Bir süre ortak arkadaşları bu duruma alıştırma,onun hakkında konuşmama ve belki de olası ihtimal ondan nefret etmeye kadar gidiyor liste. Gelin görün ki zaman geçtikçe alışıyor insan tüm olumlu ve olumsuz yanlarına. Hatta artık yaşadığınız olayları dalgaya bile vurmaya başlıya biliyorsunuz. Nasılsa canınız da acımıyor artık,mutlusunuz. Buraya kadar her şey iyi hoş tabi. Sonra beklenmedik an da gelen olay örgüsü,olaylara başkasının karışması,olayların büyümesi,karşı karşıya gelme. Herkesi olayın içinde olan herkesi hayatımızdan çıkarma isteği giriyor işin içine. Karşılaşmak istemiyoruz bir müddet. Çünkü biliyoruz ki o anılar,o kötülükler tekrar tekrar yaşanacak bedenimizde. Biliyoruz ki hiçbir zaman geçmeyecek öfkemiz. Varılmayacak bir neticeye. Yanlışlarınız hep suratınıza tokat gibi vurup duracak. ' Neden daha önce bunu yapmamışım' ile başlayan cümlelerle devam edecek. Korkmayın belki bir gün tüm bu hikayenin sonu gelecek,
Peki emin miyiz mutlu sonla biteceğine?
Peki mutlu son nedir bizlere göre?
-Ö
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder