Söz

Bir rüya görüyorum geçenlerde. Yoo yoo rüya olması mümkün değil,kabus. Geceleri uykumu kaçıran bir kabus. Ortalık çok kalabalık,karanlık. İlerliyorum ne olduğunu anlamak için. Bakıyorum ki sen ölmüşsün.Bak söylerken bile ne kadar kötü oluyorum. Bilirsin hep etkilenirim ölüm kelimesinden ve kaybetmekten. Hep ağlarım,aklım gider. Uyanıyorum hemen. Bakıyorum ki yastığım ıslanmış gözyaşlarımla.Biliyorum ne kadar lanet bir his olduğunu ama oturup düşünüyorum işte. Niye yapıyorum bilmiyorum belki de biliyorum kıymetini anlıyorum böylece. Düşününce bile kalbimin sıkıştığını gözlerime hücum eden yaşları o lanet hissi.
Hukuk fakültesinden mezun oluyorum. Aileme bakıyorum yanlarında boş bir sandalye var. Sana ayırmışlar biliyorlar ki geleceksin. Ama yoksun. Olmayacaksın. Sen bana verdiğin sözü tutmadın çünkü. Yarı yolda bırakıp gittin beni. Yanımdakiler koluma dokunup şimdi tam zamanı diyorlar. Kepler havaya uçuşuyor. Önce biraz duraklıyorum sonra ''sen gökyüzündesin yakala kardeşim'' diyorum. Hissettim bak tam şimdi tuttun işte. Kocaman gülümsedin. Mavilikler yolladın bana oradan bizim gökyüzümüzden.
Adliyeden çıkıyorum ilk davam çünkü bugün. Herkes dışarıda elinde çiçekle bekliyor. Hepsini alıyorum sarılıyorum hayır ağlamayacağım diyorum sonra gözüm fark etmeden gökyüzüne takılıyor. Bulutların ağladığını fark ediyorum. Mavi çiçekler bekliyorum.Ama yoksun. Olmayacaksın. Sen bana verdiğin sözü tutmadın çünkü. Yarı yolda bırakıp gittin beni.
Elime tiyatro bileti geçiyor. Hemen alıyorum çünkü bilirim sen çok seversin. O gün gelip çatıyor sevinçle giriyorum kapıdan elimde çiçeklerle. Çünkü sana sözüm var,bilirsin. En öne oturuyorum. Oyun başlıyor zaman geçiyor ama sen yoksun. Deli gibi bekliyorum çıkacağın zamanı ama çıkmadın işte. Anlıyorum ki sen yine yoksun. Elimdeki çiçekleri sahnenin en güzel yerine bırakıyorum. En çok parladığı yere.Oradasın çünkü sen. ''Etrafındakileri kendi ışığınla aydınlat,o sahnede parla'' tam da böyle oluyor işte. Her şeyden daha çok parlıyorsun sahnede sen. Yine bir ümit bekliyorum.Ama yoksun. Olmayacaksın. Sen bana verdiğin sözü tutmadın çünkü. Yarı yolda bırakıp gittin beni.
Sonra bir gün seni soruyor bana. Bilmiyormuş olanları. Anlatamıyorum. Boğazımda düğümlü kalıyor sözcükler. Sesimi çıkaramıyorum tek yaptığım şey gökyüzünü göstermek oluyor. Dayanamıyorum yanına geliyorum. RHCP dinliyorum bak diyorum. Gülümsediğini yine biliyorum. Sol tarafımda olduğunu biliyorum. Yanımda asılı duran kelimelerini biliyorum. Hadi kalk sana ihtiyacım var. Sana sarılmam gerek diyorum . Ama yoksun. Olmayacaksın. Sen bana verdiğin sözü tutmadın çünkü. Yarı yolda bırakıp gittin beni.
Senin sesini duyuyorum ''Beni Unutma''. Dönüp kızıyorum sana. Seni nasıl unutabilirim diye. İnsan canının bir parçasını nasıl bırakır ki diyorum.  Eve tek başıma dönersem aklın kalır diye sende geliyorsun. Çünkü yağmur yağıyor.
Tüm bu düşüncelerden irkiliyorum ama tutamıyorum kendimi işte. Sonra bir şeye denk geliyorum ve daha fazla tutamıyorum içimde. Ağlayarak arıyorum ''Ölmek yok,söz ver''diyorum. Aklım çıkıyor bir şey olacak diye. Bir sürü söz vermeni istiyorum. Ağlama söz diyorsun ama geçmiyor işte. Durup durup sarılmak geliyor içimden. Sana anlatmak istiyorum nicelerini ama üzülürsün diye kıyamıyorum. En son elime bir yazı geçiyor.
''Hep aptal hayallerimiz olsun. Ölme sen bak. Yalnız kalamam ben. Ne yaparım sensiz? Ölme''
Bak duyuyor musun? Ölmeyeceğim,söz.