...

Sensiz bir uykudan uyandım. Şehir uyandı. Evler,sokaklar,caddelee utandı yalnızlığımdan. Cismin yok,asılı bir resim yok duvarda. Gülüşün,saçın,yangın elin...

Elin en çok da elin. Bitsin bu ayrılığa aldatılmış zorunluluk. Saatler koşsun. Geceyi güne çeviren mekanizma kanatlansın. Uçsun akşam vakitlerinin heyecanlı beklemelerine. Ve bir sevdalı biblo gibi duran ben,sana kavuşsun.