Yalan

Hayatımızda en çok duyduğumuz ve duymaktan korktuğumuz kelimelerden biridir yalan.Hep derler bu beyaz yalan,pembe yalan.Ne demişler yalanın rengi olmaz.Bugün söylediğin pembe yalanlar yarın farketmeden karşına çıkıp siyah renge bürünebilirler.Belki bir çok kişiye yalan söylemişsindir hayatın boyunca ya da yalan söylemek zorunda kalmışsındır.Hep haklı sebeplerin vardır.Ya durumu kurtarmak için ya da başkalarını üzmemek için yalan söylediğini düşünürsün.Hatta kendini akıllı zannedersin.Karşındaki bunu farketmez sanırsın,anlamaz,hissetmez.Küçükken hepimize yalan söylemenin kötü bir şey olduğunu söylediklerini zannediyorum.Peki bizler neden büyüdükçe yalan söylemeye başlar ya da söylediğimiz yalanlara renkler vermeye başlarız? Çünkü bunların asıl nedeni bizlerizdir.Tam biz,kendimiz.Sen,o,bu,şu hepimiz.İnsan önce kendine yalan söylemeye başlar.Kendini avutur,bunlara inandırır ve kendi uydurduğu yalanlarla mutlu olmaya çalışır.Daha sonra belki de anlattığım durumlardan biri dolayısıyla bunları farklı şekillerde farklı insanların önüne servis eder. Ve bu insanlar yalanları ortaya çıktığında ne duruma düştüklerini bile farketmezler.Ancak en kötüsü en güvendiğiniz insanlardan birinin yalan söylemesidir.Siz onun yaptıklarına koşulsuz güvenirken onun ''pembe yalan''diye adlandırdığı bir durumla karşılaşırsınız.Bunun insan canını ne kadar yaktığını anlayabileceklerini zannetmiyorum.Yakıştıramaz ''hayır yalan değil''diyerek geçiştirmeye çalışırız.İşte tam da bu nokta da her insan yalan söylemiş oluyor.Önemli olan başkasına yalan söylemek değildir,kendimize yalanlar söylemektir.Tek ihtiyacımız,ihtiyacınız olan şey hayatlarınızı,hayatlarımızı yalanlar ve yalandan mutluluklar üstüne kurmamaktır
-Ö