Kendim için düşündüğüm zaman hep kararlı olan tarafı seçmişimdir. Herkese inandığı şeylerden vazgeçmemesini söyleyip durmuşumdur. Hatta arkasını dönüp,pes edenlere hep kızmışımdır. Bu nedenle herkesin yakasına yapışıp ''asla pes etme''diye bağırıp dururum. Bu sebeple bir dostun söylediğine göre gerçekten kararlıymışım. Kararlıydım okur. Köşeye sıkışana kadar kararlıydım.Birinin söyledikleri karşısında elimden bir şey gelmediğini fark edene kadar kararlıydım.
Hep derler ki lise dostlukları,arkadaşlıkları çok bambaşkadır diye. O kadar doğru ki aslında. Bu nedenledir ki lise bana birbirinden değerli birçok arkadaş kazandırdı. Kimisini elimde tuttum kimisi kayıp gitti. Lise dostluklarım arasında herkesten ayrı tuttuğum canımın içi iki kişiyi hep ayırdım sonra fark ettim ki aslında tam arka sıramda oturan bir canımın içini de görmezden geliyormuşum. Rastgele aynı muhabbet içinde bulunduk ve hayat hikayesini dinleme fırsatı buldum. Evet gerçekten bir hayat hikayesi vardı. Eve geldiğim de ''biz yakın arkadaş olacağız''dediğimi hatırlıyorum. Nitekim öyle de oldu. Korudum,kolladım,ders çalıştırdım,trip attım,bağırdım,kızdım ama bir o kadar da değer verdim. Şimdi o canımın içi dediğim insan koskoca bir yol ayrımında
Koskoca iki seçenekten ikisi arasında bir o tarafa bir bu tarafa gitmesi.Şimdiye kadar ona da inat ettirdim,sözler verdirttim,asla düşündüğün şey olmayacak dedim,asla pes etmek yok dedim. Bir yere kadar iyi getirdik bu sözleri okur. Ama sonra karşımıza aşılmaz engeller çıktı. Yine denedik,yine çabaladık.Onun umudunun bittiği yerde devreye benim umudum girdi. ''hadi gül dedim'' sonra ''nasıl iyi hissedeceksen öyle yap''dedim. Bugüne kadar çok aklımı kurcaladı bu yol ayrımı. Ama birinin ''ben şimdi ne yapacağım'' demesinden sonra asla o kadar sakin kalamıyorsunuz işte.
Yine bir yerler de küçük umutları yeşil tutmaya çalışıp duruyorum şimdi. ''hadi biz bunu yaparız''deyip duruyorum ama sonu gelmeyecek gibi hissetmeye başladım.Bu yazıyı yazıyorum çünkü büyük ihtimalle görmeyecek ve umutların solup gittiğini fark etmeyecek. Yarın sabah yine yüz yüze geldiğimizde yeni bir umut kapısı aralayacak yine pes etmeden çabalamaya devam edeceğiz. Pazartesi,salı,çarşamba.. Saat umutlar tükendiyi vurduğunda bitecek asıl her şey. Ama sevgili okur bu olayda kararlı olmanın çok kenarındayım şuan.Pes etmenin hemen dibindeyim. Ancak yine diyorum ki belki yarın güneş umut dağıtmak için doğar ''yavrim''
-Ö
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder