Yine aynı ben. Sıradan hayatım , her gün olan şeyler , olağan hiç bir şey yok. Bazen düşünüyorum şuan bulunduğum yer dışında bir yerde olsam yine aynı ben aynı monoton hayatı yaşar mıydım? Şuan bir binanın tepesinde ki bir partide mi olurdum yoksa kitap mı okurdum? Belki bir film açar izlerdim. İçinde böyle bolca aksiyon bolca romantizm bolca kahkaha ve eğlence olan bir film. Benim tam aksim bir karaktere sahip olmalı tabi. Filmler , gerçek hayattan beklentilerimizi yükseltiyor. Açık ve net. İzlediğimiz güzel bir filmden sonra insan aynı hayata dönünce üzülüyor tabi. Arada farklı şeyler olmalı mesela. Böyle bolca kahkaha atmalıyız sonunu düşünmeden. Ya da ölümüne cesaretli olmalıyız , diğerlerinden farklı olmalıyız , kendimizi sevmeliyiz. Arada saf rolüne de bürünebiliriz bence.
Filmlerin başında ''Tüm bu olanlar gerçek dışıdır. Ulaşamayacağınız yerlere kaldırdık tüm bu senaryoları. Boşuna uğraşmayın!'' falan yazılmalı bence. Çünkü filmler gerçek değildir. Mesela birinden etkilendiğiniz zaman hiç bir şey ağır çekimde ilerlemez ya da rüzgar hafifçe eserek saçınızı dağıtmaz. Arkada çok havalı bir müzikte çalmaz. Her şey tam olarak kötü gittiği sırada birden şansınız yaver gelip size tüm kapıları açmaz. Gerçek hayatta bir sınırınız vardır , sınırı geçince cezalarınız. Sevinçleriniz ve hüzünleriniz vardır bir de hayal kırıklıklarını biriktirdiğiniz cam bir kavanozunuz ya parçalayarak ya da tozlu bir rafta saklayarak canınızı acıtacağınız bir kavanoz.
Filmler beklentileri yükseltip canımızı acıtıyor ve yüzümüze gerçekleri vuruyor diye film izlemeyi bırakmalı mıyız? Tabi ki hayır. İnsan bazen sadece umut etmek istiyor. Gerçekleşmeyeceğini bildiğimiz halde umut etmeyi tercih ederiz , hayaller kurarız.
Zaten hayatı yaşanılabilir kılan hayaller değil midir, peki ya o hayallerin peşinden gitme cesaretinde bulunmak, her şeye, aileye, sevdiklerine rağmen kendi amacın için koşmak, seni daha diri ve özgür kılmaz mı ? Filmler bizi düş kırıklıklarına uğratsa da aslında bize biraz da olsa cesaret veren onlar değil mi?
Bazen insan bir şeylere inanmak ister. Sadece inanmak. Sorgulamadan. Filmlere inanın ve kendinize de inanın. En çok kendinize inanın ama. Eğer hayallerinizin peşinden gidecek cesareti gösterirseniz bir gün kendi filminiz kahramanı olup başkalarına ilham verebilirsiniz..
(filmler iyi mi yoksa kötü mü? Tam bir çelişki..)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder